Factoring van debiteuren: alles wat je moet weten

Wat is debiteurenfinanciering?

Factoring van handelsvorderingen, ook bekend als factoring, is een financiële transactie waarbij een bedrijf zijn handelsvorderingen verkoopt aan een financieringsmaatschappij die gespecialiseerd is in het kopen van handelsvorderingen tegen een korting (een factor genoemd).

Factoring van debiteuren is ook bekend als factoring of debiteurenfinanciering.

Factoring van debiteuren

Begrijpen hoe debiteurenfactoring werkt

Factoring is een financiële transactie waarbij een bedrijf zijn vorderingen verkoopt aan een financiële instelling (factor genoemd). De factor int de betaling op de vorderingen van de klanten van het bedrijf.

Bedrijven kiezen voor factoring als ze snel cash willen ontvangen in plaats van te wachten op de duur van de krediettermijnen.

Met factoring kunnen bedrijven onmiddellijk hun kassaldo opbouwen en alle uitstaande verplichtingen betalen. Daarom helpt factoring bedrijven kapitaal vrij te maken dat vastzit in debiteuren en draagt het ook het debiteurenrisico over aan de factor.

Hoe worden debiteuren geprijsd door factoringbedrijven

Factoringbedrijven berekenen een zogenaamde “factoring fee”. De factoringvergoeding is een percentage van het bedrag van de vorderingen die in rekening worden gebracht.

Het tarief dat door factoring bedrijven wordt aangerekend, hangt af van:

• De bedrijfstak waarin het bedrijf actief is
• Het volume van de vorderingen die moeten worden verdisconteerd
• De kwaliteit en kredietwaardigheid van de klanten van het bedrijf
• Het aantal uitstaande dagen in vorderingen (gemiddeld aantal uitstaande dagen)

Recourse Factoring en Non-Recourse Factoring

Bovendien hangt het tarief af van de vraag of het om recourse factoring of non-recourse factoring gaat. Factoringbedrijven rekenen doorgaans een lager tarief voor recourse factoring dan voor non-recourse factoring.

Wanneer de factor al het risico van oninbare vorderingen draagt (in het geval van non-recourse factoring), wordt een hoger tarief aangerekend om het risico te compenseren.

Bij recourse factoring heeft het bedrijf dat zijn vorderingen verkoopt nog steeds een zekere aansprakelijkheid tegenover de factoringmaatschappij als een deel van de vorderingen oninbaar blijkt.

In wezen is het zo dat hoe gemakkelijker de factoringmaatschappij denkt dat het innen van de vorderingen waarschijnlijk zal zijn, hoe lager de factoringvergoeding.

Factoring van debiteuren kan zonder regres of met regres zijn

Hier is een vergelijking tussen de twee:

Overdracht met regres: Bij overdracht met regres kan de factor geld terugvorderen van het bedrijf dat vorderingen heeft overgedragen als het niet kan innen bij klanten.

Overdracht zonder regres: Bij overdracht zonder regres neemt de factor al het risico van oninbare vorderingen op zich. Het bedrijf dat de vorderingen heeft overgedragen, is niet aansprakelijk voor oninbare vorderingen.

Hieronder ziet u een voorbeeld van recourse factoring en non-recourse factoring.

Voorbeelden van Factoring van Vorderingen

1. Overdracht zonder regres

Onderneming A draagt $ 500 miljoen aan vorderingen over, zonder regres, voor een opbrengst van $ 400 miljoen. De journaalpost zou als volgt zijn:

Overdracht zonder regres

Opmerking: $ 100 miljoen wordt beschouwd als rentelasten. Het laat zien dat de onderneming eerder cashflow heeft verkregen dan het geval zou zijn geweest als het had gewacht tot de vorderingen waren geïnd.

2. Overdracht met regres

Bedrijf A draagt $500 miljoen aan vorderingen over, met regres, voor een opbrengst van $450 miljoen minus een holdback van $50 miljoen.

Later is de factor in staat om voor $ 490 miljoen aan vorderingen te innen ($ 10 miljoen aan oninbare vorderingen). De journaalposten zijn als volgt, met de eerste journaalpost hieronder:

Overdracht met regres – Eerste journaalpost

Opmerking: De rekening “Due from factor” is de potentiële betaling voor mogelijke oninbare vorderingen.

Nadat de factor $ 490 miljoen aan vorderingen heeft geïnd ($ 10 miljoen oninbaar): overdracht met regres