Cederen van een vordering: Hoe doe ik dat?

De cessie van een vordering is de overdracht van een vordering van de ene partij aan de andere. Er zijn drie partijen betrokken bij een cessie overeenkomst:

• Cedent: degene die de vordering verkoopt of overdraagt
• Cessionaris: degene die de vordering overneemt
• Cessus: de debiteur die de vordering moet betalen

Wat zijn de vereisten voor een cessie?

Bij de cessie van een vordering moet aan een aantal eisen worden voldaan:

• De cedent moet een vordering hebben en bekend zijn van wie deze vordering is.
• De cessie moet worden vastgelegd in een akte van cessie
• De cessionaris moet bekend zijn met alle informatie wat betreft de vordering (denk aan zekerheden)

Openbare cessie vs stille cessie

In het geval van een openbare cessie moet de overdracht ook bij de debiteur (cessus) bekend zijn. Bij een stille cessie hoeft dit niet.

Prijs afhankelijk van risico

De prijs is afhankelijk van het risico dat de cessionaris op zich neemt. Is de debiteur kredietwaardig? Dan is de prijs dat de cedent betaald lager. Is de debiteur niet zo kredietwaardig? Dan is de prijs hoger.

Factoring als oplossing

Bij factoring verkoopt de eigenaar van de vordering deze door aan een factoringbedrijf. Deze neemt dan vervolgens de verplichting om het verschuldigde bedrag bij de debiteur te innen. Factoring wordt ook wel invoice factoring of debiteurenfinanciering genoemd.

Factoring van vorderingen

Factoring wordt gebruikt door bedrijven die snel aan cash willen komen in plaats van te wachten tot de krediettermijnen verstreken zijn. Factoring helpt bedrijven om snel hun cashflow te verhogen en uitstaande schulden af te betalen.

Bijgevolg helpt factoring bedrijven om geld vrij te maken die vast zit bij debiteuren. Vaak kijkt het factoring bedrijf of de debiteuren kredietwaardig zijn. Of het factoring bedrijf het risico op zich neemt is niet altijd vanzelfsprekend, lees hier meer over het verschil tussen factoring met recourse en factoring zonder recourse.

Een “factoring fee” zijn de kosten die door factoringbedrijven wordt aangerekend. Factoring fees worden berekend als een percentage van het aantal vorderingen dat wordt gefactureerd. Veel factoringbedrijven berekenen een vergoeding op basis van de volgende factoren:

• De industrie waarin het bedrijf opereert
• Het totale bedrag van de vorderingen die worden verdisconteerd
• De kwaliteit en kredietwaardigheid van de debiteuren
• Het aantal uitstaande debiteuren

Bovendien wordt het tarief bepaald door het feit of de factoring met recourse of zonder recourse is. De kosten van factoring met recourse zijn over het algemeen lager dan de kosten van factoring zonder recourse.

Om alle risico’s te compenseren, wordt een hoger tarief betaald wanneer de factor alle risico’s van oninbare vorderingen draagt (in het geval van factoring zonder recourse).

Wanneer een onderneming haar vorderingen aan een factoringbedrijf verkoopt, behoudt zij een zekere verplichting jegens het factoringbedrijf indien een deel van de vorderingen oninbaar is.

Met andere woorden, hoe lager de factoringkosten, des te gemakkelijker zal het volgens de factoringmaatschappij zijn om de vorderingen te innen.