Wie is een financiële tussenpersoon en wat is zijn rol?

Een financiële tussenpersoon is een instelling die gespecialiseerd is in het bemiddelen tussen de twee partijen die bij een lening of financiering betrokken zijn. De tussenpersoon is verantwoordelijk voor het tot stand brengen van de relatie tussen de natuurlijke of rechtspersoon die de fondsen nodig heeft en de spaarder. 

De middelen zullen op korte termijn worden aangetrokken, via deposito’s of rekeningen-courant, terwijl de financiering op lange termijn zal worden uitgevoerd via leningen, aandelen, enz.

De financiële tussenpersoon kanaliseert op die manier het spaargeld van degenen die over de middelen beschikken naar de financiering van degenen die daarom vragen, zodat er een economische relatie tussen beide tot stand komt zonder dat zij met elkaar in contact hoeven te komen. 

De winst die de financiële tussenpersoon ontvangt voor het vervullen van deze bemiddelingsfunctie zal komen uit het verschil tussen de rente die hij vraagt van de aanvrager van financiering en de rente die hij biedt aan de spaarder. Dit komt overeen met de marge voor financiële bemiddeling.

Om een activiteit van financiële bemiddeling te mogen uitoefenen, zullen instellingen moeten voldoen aan strenge eisen in verband met hun activiteit, organisatie en solvabiliteit. Bovendien zullen zij moeten worden goedgekeurd door de twee openbare toezichthoudende instanties, de Bank van Spanje en de nationale commissie voor de effectenmarkt (CNMV).

Belangrijkste functies van de financiële tussenpersoon

Naast de hoofdfunctie van bemiddeling tussen de twee bij de financiering betrokken partijen, zijn er in de loop van de tijd nog andere functies bijgekomen:

• Het maakt de activering van de fondsenmarkt mogelijk door spaargelden naar investeringen te kanaliseren.
• Het vermindert het activarisico door de portefeuille van de belegger te diversifiëren.
• Het dekt de financieringsbehoeften met de investering van de spaarder, activeert de bedrijfsstructuur en draagt bij tot de groei van de ondernemingen.
• Zij kent en analyseert de tendensen op de financieringsmarkt en de behoeften van kredietnemers en investeerders.

Welke soorten financiële tussenpersonen zijn er?

Er zijn momenteel twee soorten financiële tussenpersonen:

Bancaire tussenpersonen: Deze bestaan uit particuliere banken, spaarbanken en kredietverenigingen. Hun voornaamste aanbod voor kredietnemers bestaat uit leningen en kredieten, terwijl zij voor spaarders, als een dienst, deposito’s aanbieden. Hun belangrijkste bezit is geld.

In dit webinar bespreken we hoe bedrijven hun balans kunnen verbeteren door financiële opmaaktechnieken en hoe ze kunnen proberen te misleiden door creatieve boekhoudtechnieken.

Niet-bancaire intermediairs: Deze bestaat uit een grote verscheidenheid van entiteiten waarvan de voornaamste activa geen geld zijn, maar aandelen, obligaties, promesses, enz. Zij verlenen ook niet uitsluitend bankdiensten. Binnen deze groep kunnen we vinden:

• Verzekeringsmaatschappijen, met als voornaamste activa verzekeringspolissen. Dankzij deze polissen kunnen zij schadevergoeding bieden in geval van het verzekerde voorval (ongevallen, natuurrampen, enz.).
• Particuliere pensioenfondsen, die tot doel hebben een aanvulling te bieden op het pensioen dat de staat ontvangt in ruil voor regelmatige bijdragen van de gebruikers.
• Beleggingsfondsen, die gebruikers in ruil voor hun bijdragen toegang geven tot beursactiva. Dit verbetert de toegang tot de aandelenmarkt. 
• Hypotheekverstrekkende instellingen, met als hoofdfunctie het verstrekken van hypothecaire leningen.

Rekening houdend met de functies die de financiële tussenpersoon vervult, is het belangrijk te benadrukken dat het om een meer geprofessionaliseerde dienst gaat, die echter duurder is, aangezien hij met commissies werkt. 

De voordelen die kunnen worden verkregen door samen te werken met een tussenpersoon zullen verschillen naar gelang van het soort entiteit of onderneming waarmee u samenwerkt, zodat het van essentieel belang zal zijn hun voorwaarden vanaf het begin te kennen en aldus verrassingen in verband met prijzen, dienst of product te voorkomen.