Kredietgever vs. Crediteur: Wat is het verschil?

Kredietgevers en crediteuren zijn een essentieel onderdeel van de economie. De termen staan voor hetzelfde onderliggende idee. En toch, beschouwen sommige mensen ze als tegenpolen. Het is gemakkelijk te begrijpen waarom: hoewel ze voor hetzelfde begrip staan, gebruiken we ze vaak in tegengestelde situaties.

Verschil tussen kredietgever en crediteur

De woorden “kredietgever” en “crediteur” verwijzen beide naar een entiteit, zoals bijvoorbeeld een bank, die geld verstrekt als een lening in ruil voor rente.

Het verschil is dat het woord “kredietgever” een leverancier van geld in het algemeen aanduidt, terwijl “crediteur” een leverancier van geld aanduidt in zijn relatie tot een specifieke kredietnemer.

Wanneer een bedrijf bijvoorbeeld een lening aangaat bij een bank, is de bank zijn crediteur. Als het bedrijf geen schulden heeft, heeft het geen crediteuren, maar de bank is nog steeds een “geldschieter” op zich.

Bovendien is het verdienen van rente een essentieel onderdeel van de rol van de kredietgever en crediteur. Een entiteit die geld verstrekt zonder rente in rekening te brengen, is geen “kredietgever” of “crediteur”. In plaats daarvan noemen we het een investeerder.

Voorbeelden van kredietverstrekkers

Hoewel het meest voorkomende type kredietverstrekker een commerciële bank is, zijn er nog vier andere prominente typen:

• Banken – grote, nationale, technologisch geavanceerde, en strikte kredietentiteiten
• Kredietunies – kleinere, lokale, klantgerichte, minder dure, en persoonlijke krediet entiteiten
• Online kredietverstrekkers – kredietverstrekkers zonder stenen filialen en geldautomaten die online financiële instrumenten verkopen
• Peer-to-peer kredietverstrekkers – particulieren lenen geld aan andere particulieren via online platforms
• Crowdfunding – particulieren brengen geld bijeen voor een specifiek project in ruil voor een goedkopere versie van het product zodra het is gelanceerd

Van deze vijf soorten zijn banken verreweg de meest voorkomende. Zij zijn de entiteiten waar u een lening of hypotheek kunt krijgen. Zij zijn echter niet uitsluitend bestemd voor particulieren. Zij verstrekken ook leningen aan bedrijven en andere banken.

Online kredietverstrekkers zijn minder gereglementeerd. Over het algemeen verstrekken zij kleine persoonlijke leningen met een hoge rente, omdat zij een hoger risico dragen dan de oude institutionele banken en kredietverenigingen.

Peer-to-peer kredietverstrekkers vallen ook vaak in de categorie online kredietverstrekkers, maar in plaats van een centrale kredietverstrekker achter het online platform, zijn er veel individuen die onderling kleine leningen verstrekken. Deze leningen worden ook als zeer riskant beschouwd omdat elke kredietverstrekker over zeer weinig middelen beschikt om op terug te vallen.

Crowdfunding is in mijn definitie een kredietverstrekker, maar sommigen betwisten deze classificatie. Net als peer-to-peer leningen werkt crowdfunding door individuen in staat te stellen in anderen te investeren. Het verschil is dat crowdfunding geld verstrekt aan individuen zodat zij een product of dienst kunnen lanceren, niet voor persoonlijk gebruik.

Investeerders zijn geen crediteuren of kredietverstrekkers

Zoals we eerder opmerkten, is het belangrijk om te onthouden dat entiteiten die geld verschaffen en geen rentebetalingen eisen, geen kredietverstrekkers zijn.

In het geval van bedrijven worden deze entiteiten gewoonlijk aandeelhouders in ruil voor geld, en behouden zij dus rechten op dividenden. We noemen ze investeerders.